Kulaklarımda nasip kısmet naraları kitlerken yüreğimi mutsuzluk sandıklarına,İçimde gençlikte ölümü düşünmenin acı matemi
Yakışmadıysak mutluluk tablosunun figüranlığına bile,
Tat alıyorsa artık gönül ümitsizliğinden
Bana bir kördüğüm daha farketmez...
Kalp çırpıntılarımın yankısında geçiyorum dar ama çıkmaz sokaklardan,
Bir el uzantısına benzetiyorum artık her şeyi.
Düşlerimin kuytusundaki gerçeklerimi yaşamaya çalışıyorum kabullenmeden,
Teselli mahkumu kalmanın keyifsizliği işlemiş her sevincime istemeden,
Sırtımda görünmeyen ruhumun ağırlığıyla
Sevemiyorum hiçbir şeyi gönülden...
S.U.
