1 Haziran 2008 Pazar

Susuyorum artık derin derin. Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi. Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya, anlatmaya anlaşılmaya. En büyük ödül değil midir anlatana anlaşılmak. Susuyorum ve birinin birine yazdığı sözü anıyorum.
Bir sır ki aşikare
Avcı yenik şikare
Yalnız, yalnız sabırda
Çaresizliğe çare...

h.e.

Hiç yorum yok: